Μία ιστορία bullying… Κυνηγώντας το όνειρο…

Κυριακή πρωί, παντού ησυχία (ακόμα όλοι κοιμούνται..) και εγώ σκέφτομαι το επόμενό μου άρθρο.. Για την ακρίβεια σκέφτομαι την ταινία που είδαμε στο dvd χθες το βράδυ..

One chance…

Μία ταινία βασισμένη σε αληθινή ιστορία, στην ιστορία του Paul Potts, ο οποίος κέρδισε τον διαγωνισμό Britain’s Got Talent το 2007, ερμηνεύοντας το Nessun Dorma, μία άρια από την όπερα του Puccini «Turandot»..

Ο Potts εργαζόταν για πολλά χρόνια σε ένα κατάστημα κινητής τηλεφωνίας στην Αγγλία, με μόνιμο πάθος το τραγούδι (και συγκεκριμένα την όπερα), το οποίο χρησιμοποιούσε σαν ένα μέσο για να μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του.

Στην ταινία ερχόμαστε αντιμέτωποι με σοβαρές μορφές bullying, προς έναν άνθρωπο ο οποίος δέχτηκε λεκτική και εξωλεκτική βία. O Potts περιγράφεται σαν ένα άτομο που ακόμα και σαν ενήλικας έτρεχε για να μην τον προλάβει και τον χτυπήσει μία παρέα ατόμων που πάντα τον κορόιδευαν, πάντα τον χτυπούσαν, πάντα τον απειλούσαν, από τους οποίους πάντα προσπαθούσε να κρύβεται ..

Ο ίδιος περιγράφοντας στην εφημερίδα Mirror τους λόγους για τους οποίους δεχόταν αυτές τις επιθέσεις είπε ότι δεν γνωρίζει.. «Δεν ήμουν καθόλου δημοφιλής στο σχολείο, ίσως γιατί φορούσα μία στολή και αυτό με έκανε να διαφέρω. Η χειρότερη στιγμή ήταν όταν δύο παιδιά με άρπαξαν και προσπάθησαν να με πετάξουν από ένα παράθυρο.. Ή όταν κάποιος μου έριξε ένα τούβλο.. Υπήρχαν στιγμές που απλά ήθελα να πέσω από τα σκαλιά στο σχολείο. Δεν ήταν πρόθεσή μου να αυτοκτονήσω, απλά ήθελα οι άνθρωποι να νιώσουν για μένα ένα διαφορετικό συναίσθημα από ότι το μίσος, ακόμα και αν ήταν απλή συμπάθεια»..

Ο Potts χρησιμοποιούσε την μουσική και τη συμμετοχή του στην χορωδία στην πραγματικότητα για να ξεφύγει από όσους τον κυνηγούσανε, γιατί η αρχική του σκέψη ήταν πως αυτοί που τον κυνηγούσανε θα ένιωθαν ανία και δεν θα περιμένανε να τελειώσει τις πρόβες του..

Aναλυτικότερη ενημέρωση στο αρχείο που επισυνάπτεται.