Οταν αυτός ο φίλος που μας φορτώνεται μας πυροβολεί μ′ ένα κείμενο της τελευταίας στιγμής ζητώντας αν μπορούμε να τον πάρουμε από το αεροδρόμιο, αφήνουμε ό,τι κάνουμε και πηδάμε μέσα στο αμάξι. Οταν ο κουνιάδος μας ζητά να τον βοηθήσουμε στην μετακόμιση, το κάνουμε, ακόμα κι αν η μέση μας πονάει αφόρητα. Οταν ο συγκάτοικός μας, μας καλεί σε μια έξοδο αμέσως απαντάμε «θα είμαι εκεί!» ακόμα κι όταν θα προτιμούσαμε να μείνουμε σπίτι και να δούμε τηλεόραση. Αν αυτά μας ακούγονται οικεία, τότε μάλλον ανήκουμε στην συνομοταξία εκείνων που ευχαριστούν τους γύρω τους.
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί:
Πώς να σταματήσουμε να ευχαριστούμε τους άλλους και να μάθουμε να λέμε «όχι»