Γιατί να βγω από τη ζώνη άνεσής μου;

Η ανήσυχη πένα του Νίκου Καζαντζάκη είχε αποτυπώσει τη φράση: «Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι». Με αυτή την παραδοχή ο συγγραφέας εξομολογούνταν ότι στη ζωή του λάμβανε αποφάσεις με βάση το τι θα ανακούφιζε και θα εμπλούτιζε τον συναισθηματικό του κόσμο, κι όχι με γνώμονα υλικά κριτήρια και υπολογισμούς, ή με κριτήριο την πιο εύκολη επιλογή. Ωστόσο, σήμερα οι περισσότεροι επιλέγουν να δοκιμάσουν ή να παραμείνουν σε καταστάσεις οι οποίες όχι μόνο δεν τους ευχαριστούν, αλλά δεν έχουν και το μεγαλύτερο δυνατό υλικό όφελος. Ο λόγος που οι περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν τέτοιες καταστάσεις είναι ότι αυτές απαιτούν το λιγότερο δυνατό κόστος, είτε αυτό μεταφράζεται σε αφιέρωση ενέργειας, είτε σε δαπάνη χρόνου ή και χρημάτων. Η άρνηση να δαπανήσει κανείς ενέργεια μπορεί να σημαίνει κι ότι διστάζει να πιέσει τον εαυτό του να καλλιεργήσει την αυτοπεποίθηση και να αντιμετωπίσει τους φόβους που μπορεί να έχει, οι οποίοι συνήθως είναι ο φόβος της αποτυχίας ή της επιτυχίας και ο φόβος της απόρριψης. Η κατάσταση στην οποία το άτομο στην καθημερινότητά του νιώθει οικειότητα, ασφάλεια, έλλειψη άγχους και έχει την αίσθηση ότι μπορεί να προβλέψει και να ελέγξει τα μελλοντικά δεδομένα ονομάζεται comfort zone, δηλαδή ζώνη ασφαλείας ή ζώνη του λυκόφωτος.

Ωστόσο, η τάση του ατόμου να μην δοκιμάζει νέα πράγματα ή να γνωρίζει νέους ανθρώπους για να μην πυροδοτήσει το άγχος που γεννούν οι καταστάσεις αυτές, ή επειδή αισθάνεται ότι θα χάσει την αίσθηση του ελέγχου που η πανδημία μας δίδαξε ότι είναι απατηλή, στην πραγματικότητα το κρατάει στάσιμο και αποτελεί τροχοπέδη για την προσωπική του ανάπτυξη. Για αυτό ο καθένας από εμάς μπορεί σταδιακά να διδαχθεί πως να διευρύνει τα όρια της ζώνης ασφαλείας του, προκειμένου να υπερβεί και τα δικά του όρια και να εμπλουτίσει τη ζωή του, αλλά και να μπορέσει να θέτει στόχους αυξανόμενης δυσκολίας και να τους κατακτήσει χωρίς φόβο.

Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί:

Γιατί να βγω από τη ζώνη άνεσής μου;