Σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. 1 εδ. α του ΑΝ. 1846/1951, όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 2 παρ. 1 του ν. 4476/1965, στην ασφάλιση του ΙΚΑ ΕΤΑΜ υπάγονται τα πρόσωπα τα οποία εντός των ορίων της χώρας, παρέχουν κατά κύρια επάγγελμα εξαρτημένη εργασία έναντι αμοιβής. Από τον ανωτέρω ορισμό, προκύπτει ότι για την ασφάλιση στο ΙΚΑ πρέπει να συντρέχουν οι εξής προϋποθέσεις : Α) Παροχή εξαρτημένης εργασίας, Β) Καταβολή αμοιβής για την εργασία αυτή, Γ) Εργασία κατά κύριο Επάγγελμα.
Στο ίδιο άρθρο ορίζεται ότι η ασφάλιση στο ΙΚΑ ΕΤΑΜ είναι υποχρεωτική και αυτοδίκαιη. Τούτο σημαίνει ότι τυχόν αντίθετες συμφωνίες των μερών (δηλαδή του εργαζομένου και του εργοδότη) δεν μπορούν να αποκλείσουν την υπαγωγή στην ασφάλιση του ΙΚΑ, διότι αυτή είναι υποχρεωτική και επέρχεται ανεξάρτητα από τυχόν ενέργειες ή παραλείψεις των προσώπων αυτών. Έτσι, ακόμα και εάν οι συμβαλλόμενοι χαρακτηρίσουν μία σύμβαση ως έργου ή της προσδώσουν οποιονδήποτε άλλο χαρακτηρισμό, , τα αρμόδια όργανα του ΙΚΑ και τα Δικαστήρια δεν δεσμεύονται από τον χαρακτηρισμό αυτό και μπορούν να υπάγουν μία σχέση εργασία στην ασφάλιση του ΙΚΑ, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις ασφάλισης.
Πιο αναλυτικά στο επισυναπτόμενο αρχείο