Για πολλά χρόνια η ανώτερη επίδοση των εργαζομένων θεωρούνταν αποτέλεσμα των νοητικών ικανοτήτων του. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της επιλογής προσωπικού, προσπαθώντας να προβλεφθεί η εργασιακή επίδοση, παρατηρήθηκε το εξής παράδοξο φαινόμενο: άτομα με αυξημένο δείκτη νοημοσύνης δεν είχαν ανάλογες εργασιακές επιδόσεις! Πώς εξηγείται αυτό;
Παρότι αρχικά το βάρος της νοημοσύνης δόθηκε στις γλωσσικές, μαθηματικές και λογικές ικανότητες, στη συνέχεια διευρύνθηκε με διαστάσεις, όπως οπτικοχωρική νοημοσύνη, ενδοπροσωπική, διαπροσωπική κ.ά. Οι δύο τελευταίες αποτελούν τη βάση της συναισθηματικής νοημοσύνης, που ορίζεται ως:
«η ικανότητα να αναγνωρίζει κανείς τα δικά του συναισθήματα και αυτά των άλλων και να μπορεί να διαχειρίζεται αποτελεσματικά τα συναισθήματα και τις διαπροσωπικές του σχέσεις». Είναι δηλαδή το σύνολο των συναισθηματικών και κοινωνικών ικανοτήτων και γνώσεων τα οποία βοηθούν το άτομο να προσαρμοστεί ικανοποιητικά στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος.
Όπως αποδείχθηκε, οι ακαδημαϊκές επιδόσεις (πτυχία) ή οι αυξημένες γλωσσικές, μαθηματικές, οπτικοχωρικές ικανότητες δεν αποτελούν εγγύηση επαγγελματικής επιτυχίας. Αντίθετα, ικανότητες όπως η ενσυναίσθηση, η αυτοπειθαρχία και η πρωτοβουλία κάνουν τη διαφορά σε εργαζομένους που έχουν ως προτεραιότητα την εξυπηρέτηση των πελατών. Προέκυψε από διάφορες έρευνες, ότι η συναισθηματική νοημοσύνη γίνεται περισσότερο αναγκαία όσο περισσότερο μία δουλειά περιλαμβάνει διαπροσωπική αλληλεπίδραση. Ένα μεγάλο ποσοστό της επιτυχίας ενός καλού πωλητή βασίζεται στη συναισθηματική του νοημοσύνη, αφού η βάση της δουλειάς του βρίσκεται στην επαφή και τη διάδραση με άλλους ανθρώπους.
Τι ωφελεί η ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης;
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί: