Σύμφωνα με τον Goleman (1995), ως συναισθηματική νοημοσύνη ορίζεται η ικανότητα του ανθρώπου να ανταποκρίνεται σε 4 τομείς δράσης, οι οποίοι είναι: α) η αντίληψη (αυτοεπίγνωση-αντίληψηη της προσωπικότητας μας), β) η κατανόηση (κατανόηση των αναγκών μας και των αναγκών των άλλων), γ) ο έλεγχος (αυτοέλεγχος και έλεγχος των συναισθημάτων μας), και δ) η χρήση του συναισθήματος (χρήση συναισθήματος προς όφελος του κοινού καλού).
Δυστυχώς, για πολλά χρόνια (ιδιαίτερα τον 20ο αιώνα) ο όρος συναίσθημα στον χώρο των επιχειρήσεων, θεωρούνταν ως σημάδι αδυναμίας. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια (από την οικονομική κρίση και έπειτα) όλο και περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι τα συναισθήματα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς των ανθρώπων, και κρίνονται θετικά μιας και λογίζονται ως μια σημαντική πηγή πληροφοριών, που αν χρησιμοποιηθούν κατάλληλα, μπορούν να συμβάλλουν θετικά στην αποτελεσματικότητα μιας επιχείρησης. Μάλιστα, αρκετές πρόσφατες έρευνες έχουν αναδείξει ότι όλο και περισσότερες εταιρείες αναζητούν εργαζόμενους που να έχουν τέτοιες ικανότητες (οι οποίες κατατάσσονται ως soft skills ικανότητες) όπως η ενεργητική ακρόαση, η λεκτική επικοινωνία, η διαχείριση δύσκολων καταστάσεων, η σωστή διαχείριση του εαυτού τους και των συναισθημάτων τους, η αυτοπεποίθηση, η αυτοεπίγνωση, η ευσυνειδησία, ο αυτοέλεγχος, η ενσυναίσθηση, κοκ.
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί:
Η σπουδαιότητα της συναισθηματικής νοημοσύνης στον εργασιακό χώρο