Από τη στιγμή που ξέσπασε η πανδημία του κορονοιού, η ευελιξία αντιμετωπίζεται ως ιδιαίτερα σημαντική παράμετρος των εργασιακών σχέσεων και της απασχόλησης γενικότερα, τόσο από τους εργαζόμενους όσο και από τους εργοδότες.
Πλέον, θεωρείται όλο και περισσότερο αυτονόητο ότι η ρύθμιση του εργασιακού χρόνου δεν θα πρέπει πάντα να ακολουθεί την παραδοσιακή έννοια του ωραρίου. Την ίδια στιγμή όμως, η ευελιξία παρουσιάζεται συχνά ως ένα χαρακτηριστικό το οποίο αφορά περισσότερο τις γυναίκες. Για παράδειγμα, σε μεγάλη ασφαλιστική εταιρεία με έδρα τη Μεγάλη Βρετανία, είδε μια αύξηση της τάξης του 20% στις γυναίκες που έκαναν αίτηση για δουλειά, σε όσες αγγελίες υπήρχαν οι όροι όπως «μερική απασχόληση» ή «ευέλικτο ωράριο».