Διαδραματίζονται καθημερινά αθλητικά γεγονότα που μας θυμίζουν εμφατικά πόσο μεγάλη, και μοναδική, δύναμη κινητοποίησης του κόσμου έχει ο αθλητισμός. Εκατομμύρια φιλάθλων και οπαδών παρακολουθούν, συμμετέχουν με όποιους τρόπους μπορούν, γιορτάζουν έξαλλα και θλίβονται του θανατά με τις αποτυχίες και ήττες.
Υπάρχουν αρκετές εργασίες που δείχνουν πως είναι θετική για τους ανθρώπους όλη αυτή η ενασχόληση (δες αναφορές). Ένα μέρος των φιλάθλων, ωστόσο, γίνονται οπαδοί που αποκαλούν θρησκεία και λόγο ύπαρξης την ομάδα τους, θεωρούν εχθρούς τους οπαδούς των άλλων ομάδων και είναι έτοιμοι να συγκρουστούν με μανία μαζί τους. Οι μάχες αυτές συχνά φτάνουν να έχουν έως και νεκρούς, όπως όλοι ξέρουμε και από τα πρόσφατα γεγονότα στην χώρα μας.
Όμως, οι οπαδοί μιας ομάδας έχουν σίγουρα πολλά κοινά ως άνθρωποι με τους οπαδούς μιας άλλης ομάδας, εφόσον και οι μεν και οι δε θεωρούν ορθό να είσαι οπαδός, θεωρούν την ομάδα ιερή και έχουν τρόπο ζωής που στοιχίζεται με την παρακολούθηση και λατρεία της ομάδας τους. Έχουν σαφώς δηλαδή πολλά περισσότερα κοινά απ’ ό,τι με τους θεατρόφιλους, τους βιβλιοφάγους και όλους εκείνους που θεωρούν ότι το να τρέχεις στα γήπεδα ή να ασχολείσαι με το πώς κλώτσησε ο κάθε παίκτης είναι απολύτως βαρετό.