«H ζωή είναι αυτό που μας συμβαίνει όταν κάνουμε σχέδια» και αυτό το ρητό βρίσκει πολλές εφαρμογές στην καθημερινότητά μας, συμπεριλαμβανομένης και της εργασίας. Σε ποιον δεν έτυχε να αποχωρήσει από μια δουλειά γιατί οι συνθήκες δεν ήταν οι αναμενόμενες, γιατί απολύθηκε ή γιατί κλήθηκε εκτάκτως ν´ αντιμετωπίσει νέες προκλήσεις (π.χ. φροντίδα παιδιού ή ηλικιωμένου) που τον ανάγκασαν να βγει εκτός εργασιακού στίβου;
Στην Ελλάδα ειδικά, η οικονομική κρίση χρέους (2009-2018), η πανδημία Covid-19 και οι χαμηλοί μισθοί που συνεχίζουν να επικρατούν στο εγχώριο εργασιακό τοπίο, δεν επιτρέπουν να αναπτυχθεί ένα σταθερό και ακμάζον περιβάλλον στην εργασία και την οικονομία γενικότερα. Χαρακτηριστικά (και απογοητευτικά) είναι τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στη «Ναυτεμπορική», σύμφωνα με τα οποία η χώρα μας υπολείπεται τουλάχιστον 10 ποσοστιαίες μονάδες για να καλύψει την απόσταση που τη χωρίζει από τον μέσο όρο των κρατών του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) όσον αφορά τους μισθούς, ενώ η ψαλίδα μπορεί να φτάσει και στις 15 μονάδες, αν η σύγκριση γίνει με την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη.
Το αποτέλεσμα είναι πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα να δυσκολεύονται να βρουν μια αξιόλογη θέση εργασίας ή να εγκαταλείπουν κακοπληρωμένες και χωρίς προοπτική δουλειές. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις λοιπόν που η πορεία κάποιου εργαζόμενου ανακόπτεται από διάφορες αιτίες (π.χ. περικοπές επιχείρησης) αλλά και από έκτακτες ανάγκες (π.χ. πρόβλημα υγείας).
Τι γίνεται, λοιπόν, όταν προκύπτουν κενά στην επαγγελματική πορεία, τα οποία πολύ πιθανό να πρέπει να αιτιολογηθούν σε μια μελλοντική συνέντευξη για εύρεση εργασίας;