Μέχρι πρόσφατα, επικρατούσε η άποψη ότι οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να δίνουν προτεραιότητα στα συμφέροντα του οργανισμού για τον οποίο εργάζονται. Όταν υπήρχε κάποια έκτακτη ανάγκη στον χώρο εργασίας, η λογική ήταν ότι θα έπρεπε να εγκαταλείψουν τα πάντα και να συσπειρωθούν για να βοηθήσουν την εταιρεία.
Οι εργαζόμενοι της Γενιάς Ζ αρχίζουν να υποστηρίζουν ότι οι έκτακτες ανάγκες στον χώρο εργασίας σπάνια είναι αρκετά σημαντικές ώστε να διαταράξουν το υπόλοιπο της ζωής τους και ότι δεν έχει νόημα να εγκαταλείψουν τα πάντα για να ολοκληρώσουν κάποιο ανόητο έργο ή έκθεση πριν παρέλθει κάποια αυθαίρετη προθεσμία.