Το όνομα είναι μέρος της ταυτότητά μας. Φέρει ιστορία και μία σειρά ιδιοτήτων, τις οποίες ασυνείδητα ιδιοποιούμαστε. «Πήρες το όνομα, πήρες και τη χάρη» λέει ο σοφός λαός. Η ιστορία ενός ονόματος εκτός από οικογενειακή, καθώς είθισται τα παιδιά να παίρνουν τα ονόματα των παππούδων και των γιαγιάδων, είναι και συλλογική και ενίοτε με μία διάσταση αρχετυπική.
Αυτό συμβαίνει με τα ονόματα μυθολογικών ή πραγματικών προσώπων που σημάδεψαν την ιστορία μας, τον τρόπο σκέψης μας και κατά συνέπεια διαμόρφωσαν τη συλλογική μας ψυχή.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία έκδηλη τάση να παρακαμφθεί η παραδοσιακή μεταβίβαση του ονόματος από τη μία γενιά στην άλλη και να δίνονται στα παιδιά ονόματα σημαινόντων προσώπων, κυρίως της αρχαιότητας, και άσχετων με την προσωπική/οικογενειακή ιστορία, θεωρώντας το ίσως επαναστατικό, εκσυγχρονιστικό και φυσικά ξεχωριστό. Άλλωστε όλες οι παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα, αντιμετωπίζονται ως μπανάλ καταστάσεις.