Καιρός για έμπνευση και δημιουργία

Βλέποντας μία σειρά στην τηλεόραση σήμερα που αφορούσε την μαγειρική, διάβαζα ότι οι σεφ μπορούν να αντλήσουν την έμπνευσή τους από τη φύση, από τις μυρωδιές, από συσχετίσεις που κάνουν στη φαντασία τους, από ουδέτερα ερεθίσματα που για εμάς μπορεί να είναι απλά «ουδέτερα ή αδιάφορα». Για εκείνους όμως κάθετι άλλο παρά ουδέτερα δεν είναι, καθώς κινητοποιούν τη φαντασία τους, τις ανησυχίες τους, τις σκέψεις και το σχεδιασμό τους.

Και σκεφτόμουν … Άραγε επενδύουμε τον ίδιο χρόνο στην έμπνευση και στη δημιουργία, όσο επενδύουμε στο άγχος, στο φόβο, στις ανησυχίες για τα οικονομικά, στους προβληματισμούς, στα μήπως και στα αλλά… ; Θυμόμαστε πότε αφήσαμε τον εαυτό μας να εμπνευστεί τελευταία φορά;

Και άλλη μία σκέψη : άραγε αντιμετωπίζουμε σαν δημιουργία τη δουλειά μας, εμπνεόμαστε για τη δουλειά μας από μικρά και καθημερινά πράγματα;

Εάν υποθέσουμε ότι είμαι μία επιχειρηματίας που ανοίγει μία καινούργια επιχείρηση εστίασης, εμπνέομαι για να δημιουργήσω ένα πιάτο, ένα χυμό ή μία σαλάτα; Άραγε αντιμετωπίζω αυτό που θα δημιουργήσω σαν μία πραγματική δημιουργία ή είναι απλά ένα ακόμα πιάτο, μία ακόμα σαλάτα, ένα ακόμα γλυκό;

Για να σας βοηθήσω να καταλάβετε τι σκέφτομαι… Θέλω να πω ότι επειδή πολύ συχνά βυθιζόμαστε στην καθημερινότητα, γινόμαστε καχύποπτοι, φοβισμένοι και αγχωμένοι, ξεχνάμε να εμπνευστούμε.. Γκρινιάζουμε, σχολιάζουμε, εστιάζουμε στο αρνητικό και όχι τόσο σε αυτό που φτιάξαμε, βολευόμαστε στα ίδια και στα ίδια..
Ξεχνάμε να επιβραβεύσουμε τον εαυτό μας, ξεχνάμε να σκεφτούμε κάτι διαφορετικό και τελικά καταλήγουν όλα να γίνονται μηχανιστικά και αυτοματοποιημένα, χάνοντας ή κινδυνεύοντας να χάσουμε την ηδονή, χάνοντας ή κινδυνεύοντας να χάσουμε την ευκαιρία να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να ονειρευτεί..

Ας εμπνευστούμε λοιπόν.. Εγώ εμπνεύστηκα από μία σειρά να γράψω ένα άρθρο για την πηγή της έμπνευσης, κάποιος άλλος μπορεί να εμπνευστεί από το άρθρο μου για να φτιάξει ένα όμορφο πιάτο ή ένα ρούχο, ενώ κάποιος άλλος μπορεί να εμπνευστεί για να προσφέρει στο ή στη σύντροφό του μία όμορφη στιγμή..

Αναζητούμε το ξεχωριστό λοιπόν . . .

Και ίσως το πιο σημαντικό είναι η πηγή της έμπνευσης: να εμπνευστούμε για όλα όσα έχουν αξία για εμάς.

Μήπως όμως ο τελικός αποδέκτης της έμπνευσής μας είμαστε εμείς οι ίδιοι; Γιατί δεν έχουν μόνο οι άλλοι αξία για εμάς, αλλά και εμείς οι ίδιοι . .