«Τα αυτιά μου δεν τα έχει δει ποτέ το φως του ήλιου και ούτε και κανένας άλλος. Κανένας δεν πρόκειται να τα δει ποτέ»…
Τα λόγια αυτά ανήκουνε σε μία γυναίκα που καθότανε δίπλα μου τις προάλλες και οφείλω να ομολογήσω ότι με προβλημάτισαν.. Ο προβληματισμός μου δεν βασίστηκε στο γεγονός ότι αφορούσε κάποια δυσμορφία της και για να είμαι και ειλικρινής στα δικά μου τα μάτια τα αυτιά της εν λόγω κυρίας (που είδανε το φως του ήλιου κατά τύχη) φαινότανε απόλυτα φυσιολογικά. Ο προβληματισμός μου βασιζότανε στο γεγονός ότι η συγκεκριμένα κυρία ήταν τουλάχιστον σαράντα ετών, προφανώς αισθανότανε μειονεκτικά για την εμφάνισή της όλη της τη ζωή, ήταν κάθετη και απόλυτη στη σκέψη της και στην απόφασή της που αφορούσε την εμφάνισή της.
Αναλυτικότερα στο αρχείο που επισυνάπτεται.