Κανένας δε διαφωνεί στο γεγονός πως η εργασία είναι απαραίτητη για την επιβίωση αλλά και την κοινωνική καταξίωση και κοινωνικοποίηση του ανθρώπου. Οι άνθρωποι μέσω αυτής καλύπτουν τις βασικές βιοτικές ανάγκες αλλά παράλληλα αποκτούν μία επίσημη και στέρεα θέση μέσα στο κοινωνικό σύνολο, αποκτούν ένα κύρος και μία αυτονομία. Πότε όμως σταματάει η ενασχόληση με αυτή και μπορούμε να μιλήσουμε για εργασιομανία, η οποία βλάπτει έναν άνθρωπο τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά;
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί: