Σκεφτόμουν σήμερα με αφορμή τις Πανελλαδικές Εξετάσεις, που πλησιάζουν, πως συνήθως εστιάζουμε στα παιδιά, στο άγχος τους, στην επιτυχία ή την αποτυχία τους και πολύ λιγότερο στο οικογενειακό περιβάλλον και στον ρόλο που πραγματικά θα έπρεπε αυτό να επιτελεί.. Θα σας εξηγήσω τι εννοώ..
Συνήθως πολλοί όταν φέρνουνε στο μυαλό τους την εικόνα των συγγενών ενός παιδιού που δίνει Πανελλαδικές Εξετάσεις, σκέφτονται ότι το παιδί είναι νευρικό, συχνά κλαίει, είναι ευέξαπτο, υπερβολικά αγχωμένο και οι γονείς προσπαθούνε να το υποστηρίξουνε με διαχειρίσεις «ηρέμησε, ένας μήνας έμεινε, θα περάσει..».
Είναι άραγε όμως αυτό η ιδανική διαχείριση; Και τι περιμένουν άραγε τα παιδιά από εμάς;
Αναλυτικότερα στο αρχείο που επισυνάπτεται.