Σύμφωνα με τον Νόμο 1902/90 διαφοροποιείται ο εννοιολογικός προσδιορισμός της αναπηρίας και βασίζεται κυρίως στον βαθμό της διαπιστούμενης ανατομοφυσιολογικής βλάβης με πρόσθετα κριτήρια μόνο τη μόρφωση, την επαγγελματική απασχόληση και τον τόπο απασχόλησης του κρινόμενου.
Με βάση τα ανωτέρω διαμορφώνονται τρεις συνταξιοδοτικές βαθμίδες αναπηρίας: α) Η βαριά αναπηρία β) η συνήθης αναπηρία και γ) η μερική αναπηρία.
Aναλυτικότερα στο αρχείο που επισυνάπτεται.