Είναι πλέον αποδεκτό, παρά τις όποιες αμφισβητήσεις, ότι η ψυχανάλυση αποτελεί προϊόν του πολιτισμού, αναπόσπαστο δηλαδή μέρος της ανθρώπινης κληρονομιάς. Η φροϋδική ανακάλυψη, πραγματική κοπερνίκεια επανάσταση, εισήγαγε βαθειά τομή στο πεδίο της γνώσης. Η ανατροπή της σχέσης του υποκειμένου με την ασυνείδητη γνώση, στην αναλυτική συνεδρία, καθιστά πρόδηλο στο υποκείμενο
ότι δεν ανάγεται σε αυτό που έως τώρα πίστευε ότι τον καθορίζει στην ιστορία του. Τι αλλάζει, όμως, για τον αναλυόμενο και τον κοινωνικό του περίγυρο;
Άραγε, η μετάλλαξη του συμπτώματος από παθολογικό μόρφωμα σε έρεισμα για δημιουργία επιτρέπει στον αναλυόμενο τη φιλοξενία του σε έναν κοινωνικό δεσμό, αλλά ταυτόχρονα και την ανανέωση του τελευταίου ;
Αυτό είναι άλλωστε το διακύβευμα του Αναλυτικού Λόγου, του νεότερου από τους τέσσερις Λόγους όπως τους όρισε ο Jacques Lacan το 1970.
Δείτε το συνημμένο πρόγραμμα.