Τις προηγούμενες μέρες διάβασα τη συνέντευξη ενός κληρονόμου μιας γνωστής εταιρίας στο εξωτερικό, την οποία θα την κληρονομούσε μαζί με τα αδέρφια του από τον παππού του.
Η ιστορία του εν συντομία έχει ως εξής : ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε απομακρυνθεί από τη μητέρα του, η οποία είχε κάνει μία νέα οικογένεια, και είχε επαφή με τα αδέρφια του και τον παππού του. Όταν πέθανε ο παππούς του, η μητέρα του επανεμφανίστηκε και αποφάσισε να προχωρήσει σε δικαστικές διαμάχες με τα παιδιά της και τους υπόλοιπους κληρονόμους, υποστηρίζοντας πως είχε εξαπατηθεί στη διανομή της περιουσίας. Εκείνος λοιπόν όπως αναφέρεται στη συνέντευξή του «βρήκε καταφύγιο στο αλκοόλ, στα ναρκωτικά, στις πολλαπλές συντρόφους»….
Αφορμή λοιπόν γι αυτό το άρθρο ήταν αυτή η συνέντευξη που πυροδότησε τις σκέψεις μου για μία διαφορετική, αλλά τελικά όχι και τόσο σπάνια συμπεριφοράς μιας μητέρας, καθώς όπως αποδεικνύεται δεν μπορούμε όλοι μας να έχουμε την ιδεατή εικόνα για το μητρικό πρότυπο και αντίστοιχα την ιδανική παρουσία στη ζωή μας.
Αναλυτικότερα στο αρχείο που επισυνάπτεται.