Το να μπορεί κάποιος να συλλάβει μια στιγμή ως άξια αναφοράς και περιγραφής σε μελλοντικό χρόνο, το να μπορεί να ανακαλέσει τη μνήμη της αλλά και λεπτομέρειες που την αφορούν, είναι δεξιότητα. Η εξιστόρηση μιας εμπειρίας, η χρονολογική σειρά των γεγονότων, τί συνέβη στο τέλος, καθώς και πώς αυτό έκανε τον αφηγητή να αισθάνεται, έχει τόση επίδραση σε κάποιον που ούτε η τέχνη του «elevator pitching» δεν το επιτυγχάνει. Γιατί συμβαίνει αυτό και πού οφείλεται;
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί: