Το πρώτο πράγμα που οφείλει να κάνει μια διαφήμιση είναι να τραβήξει την προσοχή. Το τελευταίο πράγμα που επιτρέπεται να κάνει είναι να τραβήξει την προσοχή σε οτιδήποτε άλλο εκτός από το προϊόν που προωθεί ή να μπερδέψει τον αποδέκτη της. Η ισορροπία μεταξύ των δύο είναι πολύ δύσκολη. Εξ ου και υπάρχουν διαφημίσεις που θυμάσαι το αστείο (το μοντέλο ή το τραγούδι) αλλά όχι το προϊόν ή διαφημίσεις που σε εντυπωσιάζουν αλλά δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς κάνει το προϊόν και αν μπορεί να σου χρησιμεύσει. Το αποτέλεσμα και στις δύο περιπτώσεις είναι να μην επιλέγεις το προϊόν που διαφημίζεται. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τους επαγγελματίες που δηλώνουν ιδιότητες εντυπωσιακές αλλά δεν καταλαβαίνεις ακριβώς τι είναι. Σύμβουλοι, αναλυτές και coaches παντός είδους, interventionists, enablers, facilitators, motivators, mentors, experts... Πολύ συχνά, πολλά από αυτά μαζί, ταυτόχρονα. Σε μία κάρτα, σε ένα προφίλ Linkedin, σε έναν τίτλο. Προφανώς, ο στόχος είναι να τραβήξει κανείς την προσοχή, να διαφοροποιηθεί, να απευθυνθεί σε μεγαλύτερο κοινό. Προκαλεί, όμως, το αντίθετο. Υπάρχει ένα σημείο πέρα από το οποίο η προσπάθεια εντυπωσιασμού οδηγεί σε αρνητικό αποτέλεσμα.
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί: