Αν κάτι βαριόμαστε περισσότερο στην εργασιακή μας ρουτίνα, είναι η στασιμότητα. Αν δεν εξελισσόμαστε, τότε έρχονται μαζεμένα όλα τα δεινά. Η διάθεσή μας πορεύεται προς το μηδέν. Τα κίνητρα παύουν να υπάρχουν και τότε όλα απλώς, στηρίζονται στην ανοχή μας. Με άλλα λόγια, υπάρχουμε αλλά…δεν ζούμε. Όταν παραπονιόμαστε πως η καριέρα μας δεν έχει μέλλον και ότι λιμνάζει, καλό είναι να σκεφτόμαστε τους τρόπους εκείνους που μπορούν να την εκτοξεύσουν. Ποιοι είναι αυτοί;
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί: