«Δεν με έχεις δει ποτέ στον διάδρομο ή στο εστιατόριο της εταιρείας, αν και εργάζομαι για αυτήν. Δουλεύω με 30 δολάρια την ώρα πάνω σε αυτό το μεγάλο πρότζεκτ που αναλάβατε στη Νορβηγία, μέσω μιας διαδικτυακής πλατφόρμας μεσιτείας εργασίας. Μετά θα αναζητήσω κάτι αντίστοιχο αλλού -και πάει λέγοντας. Αν λάβω θετική αξιολόγηση από την εταιρεία για τη δουλειά που κάνω εδώ, θα βελτιώσω το προφίλ μου στην πλατφόρμα και πιθανώς θα έχω τη δυνατότητα να διεκδικήσω κάτι ακόμα καλύτερο ως επόμενο έργο. Σήμερα αντλώ περίπου το 70% του εισοδήματός μου δουλεύοντας από το σπίτι, με την ώρα, μέσω on-line πλατφορμών. Δουλεύω από τη χώρα μου, στη χώρα σου. Οι περισσότεροι σαν εμένα όμως, δεν βγάζουν τόσο πολλά. Ρωτάς αν με ικανοποιεί ο συγκεκριμένος τρόπος δουλειάς... Σίγουρα δεν μου εγγυάται σταθερότητα "μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει", ούτε μου πληρώνει κοινωνική ασφάλιση ή θερινή άδεια μετ' αποδοχών ή την επίσημη, πληρωμένη από τον εργοδότη κατάρτιση, που απαιτείται για να γίνω πιο ανταγωνιστική σε αυτό που κάνω... Στα θετικά περιλαμβάνω ότι μου δίνει ευελιξία κι αυτονομία. Επίσης δουλεύω πάνω σε αυτό που έχω σπουδάσει και με εμπνέει, αντί να εργάζομαι κατ΄ανάγκη σε μια μόνιμη δουλειά, που απαιτεί προσόντα κατώτερα από τα δικά μου. Κι από ό,τι φαίνεται οι άνθρωποι σαν εμένα διαρκώς πληθαίνουν»: τη φράση αυτή θα μπορούσε να την έχει πει η οποιαδήποτε εργαζόμενη στις ΗΠΑ ή και στην Ευρώπη στη λεγόμενη «gig economy», που στηρίζει μια νέα μορφή εργασίας, την εργασία μέσω διαδικτυακών πλατφορμών, η οποία -όπως όλα δείχνουν- ήρθε για να μείνει.
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί: