Η έγκαιρη διάγνωση καθοριστική για τη σωστή θεραπεία του Λύκου

Παρόλο που με τα σημερινά δεδομένα δεν υπάρχει οριστική θεραπεία έχει γίνει τεράστια πρόοδος στην έγκαιρη διάγνωση του Συστηματικού Ερυθηματώδη Λύκου (ΣΕΛ), στον επιτυχή και αποτελεσματικό έλεγχο της νόσου και στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής των νοσούντων.

Όπως επισημαίνει η Αθανασία Παππά, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛΕΑΝΑ), με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Συστηματικού Ερυθηματώδη Λύκου (10 Μαΐου), «το 90% των νοσούντων είναι γυναίκες, ενώ 80% των διαγνώσεων περιλαμβάνουν άτομα 15-45 ετών. Στην Ευρώπη οι πάσχοντες υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τις 500.000».

O Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος ή «Λύκος», όπως κοινώς αποκαλείται, είναι ένα χρόνιο αυτοάνοσο νόσημα, που μπορεί να προσβάλλει όχι μόνο τις αρθρώσεις και τους μυς, αλλά και το δέρμα, τους νεφρούς, το νευρικό σύστημα, τους πνεύμονες, την καρδιά και το ανοσοποιητικό σύστημα. Έχει δε ευρύτατο κλινικό φάσμα, το οποίο σημαίνει ότι σε κάθε ασθενή εκδηλώνεται διαφορετικά τόσο από πλευράς σοβαρότητος όσο και από πλευράς συμπτωμάτων.

Μερικά από τα βασικά συμπτώματα της νόσου είναι: κόπωση, αίσθημα κακουχίας, δερματικά εξανθήματα, π.χ. εξάνθημα στα μάγουλα και τη μύτη, απώλεια μαλλιών αλλά και πιο ανησυχητικά, όπως η πλευρίτιδα, η νεφρική νόσος, η φλεγμονή του εγκεφάλου, θρομβώσεις σε φλέβες ή αρτηρίες.

Η έκθεση στον ήλιο και ο φθορίζων φωτισμός είναι γνωστό ότι σε μερικά άτομα χειροτερεύει τα δερματικά εξανθήματα που σχετίζονται με τον ήλιο. Η έκθεση μπορεί επίσης να προκαλέσει γενικευμένες εξάρσεις του Λύκου με πυρετό, αρθραλγίες ή ακόμα φλεγμονές που περιλαμβάνουν την καρδιά, τους πνεύμονες, τα νεφρά ή το νευρικό σύστημα. Οι νοσούντες θα πρέπει να χρησιμοποιούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και άνω και να αποφεύγουν δραστηριότητες σε ανοικτό χώρο κατά την περίοδο υψηλής ηλιοφάνειας (συνήθως 10 π.μ. - 4 μ.μ.).

Η αντιμετώπιση της νόσου χρήζει πολλές φορές γιατρών διαφόρων ειδικοτήτων (νεφρολόγο, αιματολόγο, πνευμονολόγο κ.λπ.), ενώ η θεραπεία εξαρτάται από το όργανο που πάσχει και εξατομικεύεται. Περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, ανάπαυση όταν η νόσος είναι σε έξαρση και προσοχή στην έκθεση στον ήλιο.

Σήμερα τα φάρμακα που κυρίως χρησιμοποιούνται είναι τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, τα ανθελονοσιακά, τα κορτικοστεροειδή και τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα και μονοκλωνικό αντίσωμα έναντι του CD20 μορίου στην επιφάνεια των Β-κυττάρων, για βαριές ανεξέλεγκτες στη συμβατική θεραπεία περιπτώσεις. Πρόσφατα εγκρίθηκε στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη η χρήση ενός νέου φαρμάκου, που χορηγείται ενδοφλέβια μια φορά τον μήνα και φαίνεται να βοηθά σημαντικά και με ασφάλεια αρκετούς ασθενείς. Και νέα άλλα φάρμακα αναμένεται να κυκλοφορήσουν τα επόμενα χρόνια.

«Όταν ο ΣΕΛ προσβάλλει τα ζωτικά όργανα και παραμείνει χωρίς θεραπεία μπορεί να είναι δυνητικά θανατηφόρος. Ευτυχώς, στις περισσότερες περιπτώσεις, η θεραπεία θέτει τον ΣΕΛ σε ύφεση, πριν αυτό συμβεί», εξηγεί η κ. Παππά, και συμπληρώνει ότι «ο ΣΕΛ δεν είναι κληρονομική ούτε μεταδοτική νόσος, ενώ για την αντιμετώπισή του σημείο "κλειδί" είναι η έγκαιρη διάγνωση, η οποία γίνεται κυρίως από το ρευματολόγο».

Πηγή: www.tovima.gr