Έρευνα : Πώς λειτούργησε το εκπαιδευτικό σύστημα στην καραντίνα

Kαταπιεστική ή όχι, αιφνίδια ή τρομακτική, η περίοδος της καραντίνας και το χρονικό διάστημα που ακολούθησε έφεραν εκ νέου μπροστά μας την εικόνα ενός εκπαιδευτικού συστήματος που νοσεί: αναχρονιστικές εκπαιδευτικές πρακτικές, ανύπαρκτη ψηφιακή κουλτούρα ή υποδομή, χαμηλά εκπαιδευτικά αποτελέσματα, μεγάλα ποσοστά αποτυχίας στο επόμενο «βήμα» της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Τα συμπεράσματα προφανή. Τα εκπαιδευτικά συστήματα που άντεξαν ανά την υφήλιο την περίοδο της πανδημίας, ήταν εκείνα που είχαν πίσω τους θεμέλια, μελέτη και υπομονή. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν ήταν ανάμεσα σε αυτά. Κι αυτό γιατί τα τελευταία σαράντα χρόνια ταλανίζεται μεταξύ πολιτικών που φέρνουν το «καράβι» της εκπαίδευσης από το ένα άκρο μιας φουρτουνιασμένης θάλασσας στο άλλο.

Η πανελλαδική έρευνα που έκανε μια ομάδα γλωσσολόγων από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) με το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας στους μαθητές σχολείων την περίοδο της καραντίνας καταλήγει στα ίδια αποκαρδιωτικά συμπεράσματα: Η συντριπτική πλειονότητα των παιδιών που πέρασαν από τα προγράμματα της τηλεκπαίδευσης την περίοδο της καραντίνας απάντησαν ότι σπάνια αυτή την περίοδο συνεργάστηκαν στα μαθήματά τους. Κυρίως παρακολουθούσαν. Παρακολούθηση και άγχος για την κάλυψη της ύλης. Τους άρεσε; Πιθανότατα όχι. Ο μαγικός κόσμος του Διαδικτύου που διαπερνά καθημερινά ολόκληρη τη ζωή τους, στην περίπτωση της εκπαίδευσης θάμπωσε και κούρασε.