«Καλημέρα, τι κάνεις;» λέω στη συνάδελφο καθώς μπαίνω στο γραφείο, μόνο για να μου απαντήσει με ένα γρήγορο νεύμα και τη φράση «Τρέχω, έχω να κάνω τόσα και όλα σχεδόν ταυτόχρονα». Πλέον το να είναι κανείς απασχολημένος ή μάλλον κάτι πολύ περισσότερο – πολυάσχολος – δεν είναι δικαιολογία, ούτε καν… παράπονο. Εχει μετατραπεί σε status symbol, μια ένδειξη για το «πού» βρίσκεται κανείς, ένας έμμεσος, σεμνός… κομπασμός.
Η νέα κουλτούρα της συνεχούς απασχόλησης γίνεται αντικείμενο έρευνας. Γιατί αλήθεια μας αρέσει να είμαστε διαρκώς απασχολημένοι;