Η ψυχή παγώνει, μέσα μου κλαίω, μα δεν τολμώ να μιλήσω, σκέφτομαι πώς ίσως κάποιος ενδιαφερθεί για μένα, αλλά ποιός θα ενδιαφερθεί; Ποιός θέλει να με ακούσει; Ποιός να με κατανοήσει; Ίσως ήρθε η στιγμή να μιλήσω αλλά δεν ξέρω πού… πού πήγαν όλοι; Πού είναι τα παιδιά; Που είναι οι φίλοι; Που είναι οι συγγενείς.. πλέον κανείς, μόνο εγώ και πολλά ερωτηματικά, ένα τεράστιο κενό κι ένας εαυτός που δεν ξέρω στ’ αλήθεια αν εξακολουθεί να ζει.”