Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, ζήτησα από μια κοπέλα να βγει μαζί μου. Ήταν αστεία, δημοφιλής και είχε αυτοπεποίθηση. Εγώ όμως δεν είχα τίποτα από αυτά. Αν μπορούσα να την πείσω να γίνει η κοπέλα μου, τότε ίσως να είχα μια ευκαιρία να γίνω κι εγώ δημοφιλής. Ήταν μια τολμηρή κίνηση. Λίγο αφού το τελευταίο κουδούνι της ημέρας χτύπησε, όπως μάζευα τα βιβλία μου για να επιστρέψω σπίτι, η καλύτερη της φίλη έτρεξε προς εμένα ενθουσιασμένη. «Είπε ναι! ». Προφανώς όλο το σχολείο ήξερε γι’ αυτό. Περπάτησα βιαστικά προς το λεωφορείο, κρυβόμουν και φοβόμουν μήπως την συναντήσω- ήταν η πρώτη μου κοπέλα.