Δεν θα αναφερθώ στην αναγαιότητα ή μη της μάσκας για την προφύλαξή μας απο τον covid19. Εκείνο που θα ήθελα να πω είναι πως πλέον θα πρέπει να αλλάξω τις εισηγήσεις και τα άρθρα μου για το πόση αξία έχει η πρώτη εντύπωση, αφού η μη λεκτική επικοινωνία μπαίνει πλέον σε ένα νέο πλαίσιο.
Η επικοινωνία και η αντανάκλαση συναισθήματος μέσω της γκριμάτσας, του χαμόγελου, της έκφρασης του προσώπου δυσκολεύει, προβληματίζει, δημιουργεί σύγχυση. Δεν αντιλαμβάνομαι, δεν εκφράζω, δεν βλέπω, δεν βλέπεις, δεν νιώθω ούτε εσύ θα νιώσεις. Όχι, δεν γίνεται σκόπιμα, ο αυτοματισμός λειτουργεί και δρα αμφίπλευρα. Η φυσική απόσταση μεγαλώνει αφού ο τοίχος (βλέπε μάσκα) υποδηλώνει έναν φόβο, μια άρνηση συσχέτισης, μια εγκράτεια συναισθήματος. Απλώνουμε το χέρι και κρατάμε απόσταση με τον απέναντί μας και όχι μόνο. Είναι και αυτή η απόσταση με την επιθυμία μας, με τη διάθεση για εξωστρέφεια για ουσιαστική επικοινωνία που στηρίζει, θρέφει, αναπτύσσει. Η επίκληση στο συναίσθημα είναι το αποτελεσματικότερο εργαλείο έκφρασης σε προσωπικό επίπεδο αλλά και επαγγελματικό περιβάλλον και όλοι γνωρίζουμε πως η καταπίεσή του, έχει σοβαρές συνέπειες τόσο στην ψυχή όσο και στο σώμα μας.
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί: