Οι ραγδαίες κοινωνικοοικονομικές αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών, αποτέλεσμα της αλματώδους ανάπτυξης της τεχνολογίας και της παγκοσμιοποίησης, αλλά και οι πιο πρόσφατες, δημοσιονομική και υγειονομική κρίση, έχουν συντελέσει στη διαμόρφωση νέων συνθηκών στην αγορά εργασίας: εκτεταμένη ανεργία, υποασχόληση, ετεροαπασχόληση, ελαστικές μορφές εργασίας, τηλεργασία, γενικευμένη εργασιακή επισφάλεια.
Ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι παρουσιάζουν συμπτώματα εργασιακού άγχους, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που αυτό καταλήγει σε σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης (burnout). Το άτομο καλείται πλέον να αντεπεξέλθει στις αντίξοες συνθήκες εργασίας ξεπερνώντας τα όρια της επαγγελματικής ανθεκτικότητας.
Με το παρόν άρθρο επιχειρείται η εννοιολογική αποσαφήνιση των όρων και των χαρακτηριστικών της επαγγελματικής εξουθένωσης (burnout) και της επαγγελματικής ανθεκτικότητας και προτείνονται ενδεικτικοί τρόποι ενίσχυσης της ανθεκτικότητας, ώστε κάθε εργαζόμενος να είναι σε θέση να αναγνωρίζει τα συμπτώματα, να προβαίνει στις κατάλληλες ενέργειες και να αντεπεξέρχεται με το μικρότερο δυνατό κόστος στις απαιτητικές εργασιακές μεταβολές.
Αναλυτικότερα στο αρχείο που επισυνάπτεται.