Όταν εμποδίζεται η έμφυτη ανάγκη μας για συντροφικότητα, γινόμαστε δυστυχισμένοι. Και αυτό δημιουργεί, ακριβώς, η αλαζονεία, η οποία αποτρέπει κάθε αίσθηση «συνένωσης» με τους άλλους και δημιουργεί μια διαπροσωπική απόσταση. Η αλαζονεία ενέχει μεγάλη υπερηφάνεια μέσα της, αλλά όχι την καλή υπερηφάνεια. Καταλαβαίνουμε ότι αυτός που έχουμε απέναντί μας είναι υπερόπτης και αλαζόνας, όταν δεν αισθανόμαστε χαρά, μιλώντας του, όταν νιώθουμε τη δική μας αξία να μειώνεται μπροστά του και όταν αυτή η υποτιθέμενη ανωτερότητά του μας κάνει να νιώθουμε άβολα και άσχημα με τον εαυτό μας. Τι μπορούμε, λοιπόν, να κάνουμε, όταν αντιμετωπίζουμε έναν αλαζόνα;
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί: