Έχετε αναρωτηθεί γιατί ενώ θέλουμε τόσο πολύ να ζήσουμε την ευτυχία, οι περισσότεροι δεν καταφέρνουμε παρά να δοκιμάζουμε πολύ μικρές δόσεις αυτής;
Δεν θα βρεις κανέναν άνθρωπο σε όλον τον πλανήτη που να μη θέλει να είναι ευτυχισμένος, που να μην επιδιώκει να δώσει και να λάβει αγάπη. Κι όμως...
Όσοι απολαμβάνουν μια υγιή, ολοκληρωμένη σχέση είναι στατιστικά λιγότεροι από αυτούς που βασανίζονται ανάμεσα σε διαζύγια, διπολικές σχέσεις και ατέλειωτα μελοδράματα. Κάτι δεν κολλάει σε όλο αυτό το σκηνικό, δεν νομίζεις;
Κρατούν αυτοί οι λίγοι, λοιπόν, το κοκκαλάκι της νυχτερίδας, ενώ όλοι οι υπόλοιποι κατατρέχονται από έναν μαγνήτη που ελκύει μόνιμα τον λάθος σύντροφο;
Ούτε το ένα ισχύει ούτε το άλλο, βέβαια. Πολλοί από εμάς, οι περισσότεροι μάλιστα, ξεκινάμε με ένα ξεκάθαρο όραμα στο τι θέλουμε. Αλλά όσο περνάει ο καιρός και προστίθενται στην ψυχολογία μας οι κακές εμπειρίες μας, αυτό το όραμα ξεθωριάζει και στο τέλος, χάνεται.
Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Ένας στους πέντε ενήλικες είναι ερωτευμένος με κάποιον άλλον από το σύντροφό του και ένας στους δύο γάμους καταλήγει στα δικηγορικά γραφεία.
Και αυτό συμβαίνει γιατί το όραμα που προαναφέραμε, αυτή η καθαρή και αγνή πρόθεση για αγάπη, μολύνεται από τις υπονομευτικές σκέψεις του Εγώ.
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί: