Όλοι έχουμε ακούσει, οι περισσότεροι έχουμε γνωρίσει και αρκετοί έχουμε στη ζωή μας μια γλυκιά παρέα φίλων, συναδέλφων, συνομηλίκων ή ακόμη και συγγενών που ”ρουφάνε” την καλή ενέργεια, την αισιοδοξία, την αυτοεκτίμησή μας. Εκείνοι που γνωρίζουν τα πάντα, κυρίως το καλό μας και με το “πονεμένο” ύφος τους, αφού σε έχουν καταρρακώσει σου λένε “έχεις κάτι;”. Οι μελοδραματικοί και οι ναρκισσιστές που δηλώνουν αληθινοί φίλοι, αλλά το μόνο που κάνουν είναι να ζητούν διαρκώς τη βοήθειά σου. Οι κλαψιάρηδες, αυτοί που δεν χάνουν ευκαιρία να δημιουργούν ενοχές, που αγαπούν το δράμα και δηλώνουν μόνιμα θύματα συνωμοσιών.
Εκεί κάπου δίπλα, εσύ κινείσαι, ζεις, εργάζεσαι, εκπαιδεύεσαι, προσπαθείς, δημιουργείς, ανοίγεις δρόμους, χτίζεις ευκαιρίες για εσένα, αλλά και για όσους πραγματικά αγαπάς και νοιάζεσαι.
Μέσα σε αυτό το δύσκολο περιβάλλον ενίοτε υπάρχει μια παγίδα, ένα γλυκό τέχνασμα που δελεάζει, δημιουργεί ρήγμα στην επίπλαστη φιλία και παρακινεί να απολαύσουμε μόνοι για μια ακόμη φορά, το γλυκό ποτήρι της επικείμενης απογοήτευσης. Το ξέρεις πως δεν είσαι υποχρεωμένος να το ζήσεις, επιλέγεις όμως να παίξεις με τη φωτιά γιατί φαντάζεσαι πως απλά θα ζεσταθείς, αυτή τη φορά δε θα καείς! Αυτή η παγίδα είναι δικό σου δημιούργημα, γι’ αυτή θα μιλήσουμε τώρα…
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί:
Η παγίδα που βολεύει! Μα είναι δυνατόν να πέφτουμε συνειδητά στη δική μας παγίδα;