Οι περισσότεροι από εμάς, αν μας ρωτήσουν, θα απαντήσουμε ότι είμαστε περισσότερο εξοικειωμένοι με το να θέτουμε τους στόχους που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε το Ιανουάριο, συνδυάζοντας την αλλαγή ημερολογιακής χρονιάς με την πολυπόθητη αλλαγή στη ζωή μας. Αν όμως αναλογιστούμε κριτικά αυτό το “έθιμο”, ίσως ο εγκέφαλος να ρίχνει περισσότερο τις άμυνές του προς τις αλλαγές κατά τους πρώτους φθινοπωρινούς μήνες. Το καλοκαίρι είναι περίοδος αποδιοργάνωσης και χαλάρωσης, είναι η εποχή που επιτρέπουμε στον εαυτό μας να χαλαρώσει τη δίαιτα που έκανε τον υπόλοιπο χρόνο, ή να αφήσει πίσω του τις to- do- lists. Έτσι, μας βρίσκει το φθινόπωρο με ανανεωμένες μπαταρίες και με περισσότερη ενέργεια για να παλέψουμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Ακόμη, από τα μαθητικά μας χρόνια έχουμε συνδέσει το φθινόπωρο με την αλλαγή τάξης ή και σχολικού περιβάλλοντος, η οποία έχει περάσει στο υποσυνείδητο μας το μήνυμα ότι το φθινόπωρο προσαρμοζόμαστε σε νέες συνθήκες, γνωρίζουμε νέους ανθρώπους και αναλαμβάνουμε καινούριες ευθύνες. Στην ενήλικη ζωή μας, μπορεί η σκέψη ότι θα πρέπει και πάλι να ανταπεξέλθουμε στις πιεστικές υποχρεώσεις της καθημερινότητας να μας γεμίζει με απαισιόδοξα συναισθήματα. Για αυτό, η επαναπροσέγγιση των στόχων θα μας βοηθήσει να θέσουμε και πάλι τις προτεραιότητες και να οργανώσουμε τον χρόνο μας, ώστε να μην νιώθουμε ότι μας συνθλίβει η καθημερινότητα. Πώς λοιπόν θέτω τους στόχους μου για να με ωθήσουν προς τη διαδικασία της εξέλιξης, και όχι για να τους κρύψω σε κάποιο συρτάρι και να τους ξανακοιτάξω το επόμενο φθινόπωρο για να θέσω πανομοιότυπους με τους περσινούς;
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί: