Έχεις παρατηρήσει κάτι περίεργο; Όταν έχουμε να ολοκληρώσουμε μια εργασία (π.χ. διάβασμα για εξετάσεις, μια πτυχιακή, μια διπλωματική ή ένα project δουλειάς), η εργασία επεκτείνεται μέχρι να χρησιμοποιηθεί όλος ο χρόνος που υπάρχει για την ολοκλήρωσή της. Είτε έχεις δύο ώρες περιθώριο για να τελειώσεις κάτι, είτε δύο εβδομάδες, συνήθως το τελειώνεις στην εκπνοή του χρόνου – ή και μερικές φορές μετά την εκπνοή!
Το παρατήρησε πρώτος ο Βρετανός ιστορικός Cyril Northcote Parkinson, διατυπώνοντας τον «νόμο του Πάρκινσον». Σύμφωνα με τον νόμο αυτό «η δουλειά επεκτείνεται έτσι ώστε να καλύψει τον διαθέσιμο χρόνο». Υπάρχει τρόπος να ξεφύγουμε από τη νομοτελειακή χρήση όλου του διαθέσιμου χρόνου; Οι ειδικοί λένε ότι το μυστικό είναι να καταλάβουμε ότι τα deadline (δηλαδή οι προθεσμίες), ενώ για πολλά χρόνια θεωρούνταν μια φανταστική επινόηση, τελικά ίσως και να μην είναι. Δεν εννοούμε ότι πρέπει να αγνοούμε τα deadline και να τα ξεπερνάμε. Εννοούμε ότι πρέπει να αρχίσουμε όλοι να υπολογίζουμε τον χρόνο που χρειάζεται μια εργασία, με βάση την πραγματική δυσκολία της και όχι με βάση την προθεσμία που έχουμε μπροστά μας.
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί: