Πέρυσι τέτοια εποχή, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν γεμάτα από αναρτήσεις με τη φράση «Αυτή είναι η χρονιά μου!». Ανάμεσα στις πιέσεις της κουλτούρας της υπερπροσπάθειας, πολλοί ένιωσαν την ανάγκη να κάνουν αλλαγές, αναζητώντας ουσιαστικούς και ισορροπημένους στόχους. Το ερώτημα που προέκυψε: «Πώς μπορεί κανείς να θέσει ρεαλιστικούς στόχους που φέρνουν ουσιαστική αλλαγή, χωρίς υπερβολική πίεση»;
Γιατί οι προσωπικές μας αποφάσεις είναι αυθεντικές, αλλά οι επαγγελματικές μοιάζουν σαν να έχουν γραφτεί από εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης για τις ανάγκες μιας ομιλίας TEDx;
Στη σύγχρονη εργασιακή πραγματικότητα, οι καθημερινές προκλήσεις έχουν γίνει μέρος της ρουτίνας μας: Από το να απολογούμαστε στην ομάδα επειδή η… γάτα πάτησε το πληκτρολόγιο, μέχρι να συνειδητοποιούμε, εν μέσω παρουσίασης, ότι μοιραζόμαστε τη λάθος οθόνη (ναι, το καλάθι αγορών είναι εκεί). Ωστόσο, κάθε Ιανουάριο, οι επαγγελματικές αποφάσεις συχνά διατυπώνονται σαν να προετοιμάζονται για μια ενθουσιώδη εμπνευσμένη ομιλία, πολύ μακριά από την πρακτική και ρεαλιστική καθημερινότητα.
Ας θέσουμε λοιπόν στόχους που «αγκαλιάζουν» τη ρεαλιστική πλευρά της καθημερινότητάς μας – εκείνη που αντικατοπτρίζει τις πραγματικές μας ανάγκες και περιορισμούς. Αυτοί δεν είναι οι τυπικοί, επιφανειακά «γυαλισμένοι» στόχοι καριέρας. Είναι πιο ουσιαστικοί. Γιατί είναι ανθρώπινοι, εφαρμόσιμοι και, κυρίως, έχουν πραγματικές πιθανότητες να φέρουν αλλαγή.