23/03/2016 - Ημερίδα: "Κτίζειν, Κατοικείν, Σκέπτεσθαι. Εκπαιδευτικοί στοχασμοί και παρεμβάσεις για την αστεγία" (Θεσσαλονίκη)

To Τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, o Δήμος Θεσσαλονίκης, Αντιδημαρχία Κοινωνικής Πολιτικής και Αλληλεγγύης,η ΜΚΟ Praksis και το Παράρτημα Βορείου Ελλάδος διοργανώνουν ημερίδα με θέμα: "Κτίζειν, Κατοικείν, Σκέπτεσθαι. Εκπαιδευτικοί στοχασμοί και παρεμβάσεις για την αστεγία".

Θα πραγματοποιηθεί στις 23 Μαρτίου 2016, 16.00-21.30 μ.μ., στην Αίθουσα Συνεδρίων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

Σκοπός:
α) την παρουσίαση των αποτελεσμάτων του πιλοτικού εκπαιδευτικού προγράμματος,
β) την ενημέρωση για τη μορφή και την ένταση με την οποία η δυσχερής και απάνθρωπη ανεστιότητα εξαπλώνεται στις μέρες μας και
γ) την ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου (ατόμων, δομών και φορέων) για την ανάγκη ανταπόκρισης, παρέμβασης και αντιμετώπισής του.

Το Πρόγραμμα της Ημερίδας περιλαμβάνει εισηγήσεις και παρεμβάσεις από ακαδημαϊκούς, πολιτικούς, εκπαιδευτές ενηλίκων, εκπροσώπους φορέων και οργανισμών, εμπειρίες από ανθρώπους της δράσης και της πράξης στο ευρύ πεδίο υποστήριξης των αστέγων ως μία ευάλωτη κοινωνικά ομάδα.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Θα χορηγηθούν βεβαιώσεις συμμετοχής.

Στο πλαίσιο της Ημερίδας, διοργανώνεται παράλληλα έκθεση Σύγχρονης Τέχνης με τίτλο Home sweet hoMe. Λαρισαίοι καλλιτέχνες (Λάγια Ανδρεάδη, Άρτεμις Διαμαντή, Μαρία Παναγιώτου, Χαράλαμπος Ρεβήσιος) εκθέτουν στο Δημαρχιακό Μέγαρο Θεσσαλονίκης (Βασ. Γεωργίου Α1 - Νέα Παραλία) από 22 έως 30 Μαρτίου 2016, σε επιμέλεια της Μάρθας Αρταπυρίδου, ιστορικού Ευρωπαϊκού Πολιτισμού.
Η έκθεση «Home sweet hoMe» θα είναι ανοιχτή σε όλες τις ώρες λειτουργίας του Δημαρχιακού Μεγάρου. Μια έκθεση αφιερωμένη στο «ιδιωτικό» εκτεθειμένη σε «δημόσιο» χώρο δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα αντίθεση, έναν διάλογο με ό,τι εμπεριέχει έναν εσωτερικό χώρο και τις επιδράσεις που αντανακλά ένας εξωτερικός χώρος, με τις δραστηριότητες πολυάσχολων ή αργόσχολων ατόμων που τριγυρνούν σε αυτό. Μια σειρά έργων, που η φόρμα τους ελίσσεται από τα απόλυτα αναγκαίο της καθημερινής ύπαρξης ώς τη σουρεαλιστική εκδοχή μιας ποιητικής εικόνας, όπου το παραστατικό παρουσιάζει μια άλλη χρήση ή αποδομείται. Στο σπίτι υπάρχουμε, αναπληρώνουμε τις δυνάμεις μας, παίρνουμε την ώθηση για να συνεχίσουμε. Το «σπίτι», οι λειτουργίες του, οι ρυθμοί, οι ήχοι του, είναι η καθημερινή συνδιαλλαγή του εαυτού μας με την εσωτερικότητα του, την επαφή με την ψυχή, την σκέψη για την επόμενη κίνηση.

“Πηγή”