Στην Ελλάδα της κρίσης και της υψηλής ανεργίας, της συνεχιζόμενης ύφεσης και του αισθήματος αβεβαιότητας, ίσως προκαλεί έκπληξη ότι έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί έρευνες όπου μεγάλο ποσοστό εργοδοτών δηλώνουν ότι δεν μπορούν να βρουν προσωπικό με συγκεκριμένες δεξιότητες.
Είναι γεγονός ότι το «βιογραφικό μονοπάτι» των ατόμων έχει πλέον αλλάξει. Παλαιότερα, το μεγαλύτερο ποσοστό των ατόμων αφού ολοκλήρωνε τις σπουδές του και ξεκινούσε την επαγγελματική του καριέρα, παρέμενε τα περισσότερα χρόνια στο ίδιο επάγγελμα και μετά ακολουθούσε η συνταξιοδότηση.
Στην μετα-βιομηχανική κοινωνία που σήμερα ζούμε, στην κοινωνία της γνώσης και σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση αυτό πλέον δεν ισχύει. Στο πέρασμα των ετών, ένα άτομο είναι πιθανό να διανύσει μικρές ή μεγαλύτερες περιόδους ανεργίας, να αλλάξει επάγγελμα ή να καλείται να αναβαθμίσει τις γνώσεις και τις δεξιότητές του στο επάγγελμα που συνεχίζει να ασκεί. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό αυτής της εποχής είναι η ανάγκη προσαρμογής σ’ ένα περιβάλλον που συνεχώς αλλάζει κυρίως εξαιτίας της ραγδαίας αύξησης της τεχνολογίας. Αυτές τις ανάγκες έρχεται να καλύψει η επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση ειδικά και η δια βίου μάθηση γενικότερα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο ΟΟΣΑ, η UNESCO και πλήθος ευρωπαϊκών και διεθνών οργανισμών δηλώνουν ότι η οικονομική ανάπτυξη των κρατών θα επιτευχθεί μέσα από την δια βίου μάθηση.
Περισσότερα στον παρακάτω σύνδεσμο.
http://www.epixeiro.gr/%CE%B7%CE%B3%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%B1-management/%...
Πηγή: www.epixeiro.gr