Αν δεχθούμε ότι είχαμε την δυνατότητα να ρωτήσουμε όλους τους ηγέτες των επιτυχημένων εταιρειών της τελευταίας δεκαετίας σε μια δεδομένη αγορά και σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, για το ποιος τρόπος ηγεσίας είναι ο καλύτερος κατά την γνώμη τους, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα καταλήγαμε με πάρα πολλές διαφορετικές γνώμες.Στις αρχές της ανάληψης των θέσεων ευθύνης, ο κάθε ένας από εμάς που αναλαμβάνει, ενδεχομένως να δοκιμάσει διάφορα ή να προσεγγίσει τα πράγματα αντιγράφοντας τον μέντορά του, τον προηγούμενο προϊστάμενο ή τον άμεσα ανώτερό του. Και αυτό γιατί όταν δεν έχουμε την εμπειρία για να δούμε τι μας ταιριάζει ή τι αποδίδει, δοκιμάζουμε ή υιοθετούμε πρακτικές άλλων. Όταν αρχίζουμε και βλέπουμε πως κάτι αποδίδει, τότε συνεχίζουμε ή και ενισχύουμε την εν λόγω πρακτική. Κυρίως όμως την κάνουμε συνήθεια.Υποθέστε πως είστε μανατζερ μιας ομάδας και όλες οι αποφάσεις περνούν από εσάς εδώ και δέκα χρόνια. Και αυτό γιατί για εσάς αποδίδει και γνωρίζετε ότι έτσι όσα πρέπει να γίνουν, θα υλοποιηθούν σωστά. Ξαφνικά – ας δεχθούμε για χάρη της υπόθεσης, λόγω εξειδίκευσης, απαιτείται να παίρνουν τις αποφάσεις για τα θέματα ρουτίνας οι συνεργάτες σας και εσείς μόνο για κάποια σημαντικά. Αν και μπορεί κάποιοι συνεργάτες σας να είναι εξαιρετικά ικανοί να πάρουν τέτοιες αποφάσεις, η αλήθεια είναι πως λόγω συνήθειας αλλά και αδυναμίας πρόβλεψης του μέλλοντος, θα μπείτε σε διαδικασία ανασφάλειας και άγχους.Το Hersey-Blanchard Situational Leadership Model είναι ένα μοντέλο που σου επιτρέπει να αλλάξεις πρακτική ηγεσίας σύμφωνα με δύο μόνο κριτήρια. Το ζητούμενο του έργου και τις ικανότητες (maturity) των στελεχών της ομάδας σου.
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί:
Situational Leadership Theory – Επιλογή τρόπου ηγεσίας κατά περίσταση