Και πόσα δεν έχουν ειπωθεί και γραφτεί για τους προσωπικούς μας σαμποτέρ! Για εκείνες τις φωνές που καταλαμβάνουν τη σκέψη μας κάθε φορά που θέλουμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό, κάθε φορά που τολμάμε έστω να ονειρευτούμε κάτι καλύτερο για εμάς! Με κραυγές ή ψίθυρους, οι σαμποτέρ μας είναι πάντα εκεί για να μας εμποδίσουν να προχωρήσουμε. Μας λένε σε κάθε τόνο ότι δεν μπορούμε, δεν αξίζουμε, δεν είμαστε αρκετά ικανοί, αρκετά έξυπνοι, αρκετά πλούσιοι, αρκετά όμορφοι, αρκετά... Μας επιβάλλουν την εικόνα ενός αδύναμου εαυτού για να μας κάνουν υποχείριά τους. Μόνον έτσι θεωρούν ότι θα διατηρήσουν την υπόστασή τους: θα υπάρχουν μόνο αν τους πιστεύουμε και κάνουμε ό,τι λένε – δηλαδή όταν δεν κάνουμε τίποτα διαφορετικό από όσα κάναμε μέχρι τώρα, όταν συναινούμε στη μηδενική πρόοδο που απαιτούν.
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί: