Κάθε παρουσίαση είναι μοναδική. Δεν έχει σημασία αν κάθε φορά λες τα ίδια πράγματα, άλλωστε το κοινό αλλάζει κάθε φορά. Αυτό σημαίνει ότι σε κάθε παρουσίαση υπάρχει μία διαφορετική δυναμική. Όσο κι αν έχεις προετοιμαστεί, όσο κι αν περιμένεις τις αντιδράσεις που θα υπάρξουν, πάντα υπάρχει κάτι που μπορεί να σε αποσυντονίσει και να σε κάνει να αισθανθείς ότι χάνεις τον έλεγχο. Θυμάμαι τα φοιτητικά μου χρόνια, όταν στο πανεπιστήμιο καλούμασταν να ανέβουμε στο βήμα και να παρουσιάσουμε την εργασία μας. Το άγχος πριν την παρουσίαση μπορούσε να μας κόψει τον ύπνο. Πάντα συνεννοούμασταν με τους συμμαθητές μας, έτσι ώστε να μην μας κάνουν ερωτήσεις για να τελειώνουμε γρήγορα και να μην εκτεθούμε. Στην συνέχεια θυμάμαι να είμαστε στο βήμα με τα χαρτιά στο χέρι, να τρέμουν και να τρέμουμε, άψυχη και τρεμάμενη φωνή και το αποκορύφωμα, το PowerPoint που έβγαζε μάτι! Τόσα λάθη που θα μπορούσαν να έχουν ξεπεραστεί με δύο – τρεις απλές κινήσεις.
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί: