Σύγχρονες μορφές εργασιακής ένταξης των ατόμων με αναπηρία (Μέρος Α)

Τα άτομα με αναπηρία υφίστανται σοβαρές διακρίσεις στην εργασία, όπως μας δείχνουν τα ερευνητικά δεδομένα της περιόδου. Το Εθνικό Παρατηρητήριο για την Αναπηρία (2017) αναφέρεται στο τεράστιο χάσμα στα επίπεδα απασχόλησης των ατόμων με αναπηρία σε σύγκριση με τον πληθυσμό χωρίς αναπηρία. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζονται, οι απασχολούμενοι με αναπηρία εμφανίζουν σημαντικά μικρότερο ποσοστό μισθωτών εργαζομένων (52,7%), ενώ το ίδιο ποσοστό υπολογίστηκε να είναι 70,9% στους απασχολουμένους χωρίς αναπηρία.

Τα ευρήματα αυτά αντανακλούν προϋπάρχουσες ανισότητες τόσο στην εκπαίδευση (περιορισμένες εκπαιδευτικές εμπειρίες, ειδικά εκπαιδευτικά περιβάλλοντα, σημαντικό ποσοστό εκροών από την πρωτοβάθμια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση) όσο και στην επαγγελματική κατάρτιση των ατόμων με αναπηρία (ΚΑΝΕΠ ΓΣΕΕ, 2018). Οι συνθήκες κρίσης της τελευταίας δεκαετίας, η εξέλιξη των εργασιακών σχέσεων και η εργασιακή επισφάλεια, σε συνδυασμό με τις αλλαγές στο χώρο της εργασίας και τη συρρίκνωση του πρωτογενούς τομέα στον οποίο τα άτομα με αναπηρία εμφανίζουν μεγαλύτερα ποσοστά συμμετοχής, καθώς και οι άμεσες διακρίσεις στο χώρο της εργασίας αποτελούν σημαντικά
εμπόδια στην προοπτική της εργασιακής ένταξης (Abberley, 2014: 267).

Σκοπός της θεματικής ενότητας «Σύγχρονες μορφές εργασιακής ένταξης των ατόμων με αναπηρία» είναι η συνοπτική παρουσίαση των δικαιωμάτων της συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας στην εργασία καθώς και των κυριότερων εναλλακτικών μορφών εργασιακής ένταξής της μέσω του πεδίου της κοινωνικής οικονομίας και των δυνατοτήτων που προσφέρει η τεχνολογία. Στο πρώτο μέρος της ενότητας εστιάζουμε το ενδιαφέρον μας στα κυριότερα θετικά μέτρα δράσης, θεσμικό πλαίσιό τους και σε στοχευμένα προγράμματα υποστήριξης που υφίστανται στην παρούσα φάση.

Αναλυτικότερα στο αρχείο που επισυνάπτεται.