Σύγχρονες μορφές εργασιακής ένταξης των ατόμων με αναπηρία (Mέρος Β')

Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία αποτυπώνει, με νομικά δεσμευτικό τρόπο, την ανάγκη πολιτικών για την άρση εμποδίων, την ίση μεταχείριση αλλά και τη δημιουργία προϋποθέσεων που απαιτούνται για τη διασφάλιση της συμμετοχής των ατόμων με αναπηρία σε όλες τους τομείς, συμπεριλαμβανομένης της εργασίας. Η αντίληψη του κοινωνικού μοντέλου για την αναπηρία που εισάγει η Σύμβαση διεισδύει σταδιακά, όπως είδαμε στο πρώτο μέρος της ενότητας
«Σύγχρονες μορφές εργασιακής ένταξης των ατόμων με αναπηρία», σε πολιτικές που αφορούν την εργασία των ατόμων με αναπηρία και στη χώρα μας.

Η ανομοιογένεια που παρουσιάζει ωστόσο η κοινωνική ομάδα (διαφορετικές κατηγορίες, βαθμός αναπηρίας και συνακόλουθα διαφορετικές ανάγκες) καθώς και η πολυπλοκότητα και πολυμορφία των εργασιακών σχέσεων σήμερα συντείνουν στην ανάγκη εμπλουτισμού των μέτρων στήριξής της μέσα από την αναζήτηση εναλλακτικών μορφών εργασιακής ένταξης. Ο χώρος της κοινωνικής οικονομίας, η ενίσχυση πρακτικών τηλεργασίας, η ενδυνάμωση και η θεσμοθέτηση της υποστηριζόμενης και
προστατευμένης απασχόλησης προτείνονται από τις συλλογικότητες του αναπηρικού κινήματος ως μέρη ενός αποτελεσματικού μηχανισμού για την αντιμετώπιση του αποκλεισμού τους από την αγορά εργασίας.

Αναλυτικότερα στο αρχείο που επισυνάπτεται.