Συχνά αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο συνάνθρωποί μας που θεωρούμε ότι έχουν δυνατότητες, “σαμποτάρουν” τις προοπτικές επιτυχίας τους. Η απάντηση είναι απλή. Όλοι μας, όσες δυνατότητες και όσο ταλέντο και αν διαθέτουμε, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια κοινή καθημερινή πραγματικότητα: τις αρνητικές σκέψεις. Πρόκειται για προσωπικές ερμηνείες γεγονότων και συμπεριφορών που στερούνται αισιόδοξης εκτίμησης και προκαλούν, μεταξύ άλλων, άγχος, ενοχές και διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας. Σκέψου, λόγου χάρη, το εξής: Η σκηνή φαίνεται μεγάλη. Οι προβολείς πέφτουν πάνω σου. Νιώθεις τα πόδια σου να τρέμουν και την καρδιά σου να τρέχει ασταμάτητα. Το μόνο που σκέφτεσαι είναι: “Θα ξεχάσω ό,τι θέλω να πω. Θα μπερδευτώ και θα γίνω ρεζίλι”. Είμαι σίγουρη ότι πολλοί από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές έχετε βρεθεί σε παρόμοια θέση. Ο ομιλητής του παραδείγματός μας αγχώνεται όχι επειδή γνωρίζει με βεβαιότητα ότι δεν θα τα καταφέρει, αλλά επειδή σκέφτεται ότι ίσως αποτύχει στα μάτια των άλλων. Η καταστροφή κρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι του.Πάρε μια βαθιά ανάσα. Όλοι μας έχουμε αρνητικές σκέψεις. Κάθε μέρα. Πάρε ακόμη μία βαθιά ανάσα. Όλοι μας μπορούμε να τις διαχειριστούμε. Κάθε μέρα. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια και μοναδική δεξιότητα. Αν την κατακτήσουμε, θα μπορέσουμε να εξελιχθούμε ως άνθρωποι. Και δεν είναι άλλη από τη δεξιότητα του αναστοχασμού, του εσωτερικού διαλόγου, κοινώς, που επιλέγουμε να κάνουμε με τον εαυτό μας με σκοπό να τον κατανοήσουμε καλύτερα. Όπως πολλές δεξιότητες, έτσι και ο αναστοχασμός θέλει επιμονή και υπομονή. Όσο πιο συχνά και συνειδητά τον χρησιμοποιούμε, τόσο πιο απαραίτητος και φυσικός γίνεται. Ας δούμε, λοιπόν, ποιες είναι οι πιο συχνές αρνητικές σκέψεις που κάνουμε στην καθημερινότητά μας και πώς μπορούμε να τις διαχειριστούμε.
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί: