Μέχρι πολύ πρόσφατα, η απόλυτη συνήθειά μας, αλλά και το «πρέπον», ήταν να αφήνουμε την προσωπική μας ζωή εκτός εργασίας και το αντίθετο. Πηγαίναμε στη δουλειά φορώντας τη στολή εργασίας και απογυμνωμένοι από ο,τιδήποτε προσωπικό που ολοκλήρωνε την ανθρώπινη υπόστασή μας. Με άλλα λόγια, το επαγγελματικό μας κουστούμι μας απογύμνωνε από τα συναισθήματά μας, τις οικογενειακές μας υποχρεώσεις, τις δυσκολίες της φροντίδας ηλικιωμένων γονέων στο σπίτι, τη διαφορετικότητά μας που μας κάνει αυθεντικούς, τα άγχη και τις φοβίες μας, τις χαρές και τις ομορφιές της ζωής μας.Έτσι, δεν πηγαίναμε μέχρι τώρα στη δουλειά μας ολόκληροι, φορώντας τον αυθεντικό μας εαυτό. Τι άλλαξε τώρα με την εξάπλωση της πανδημίας;
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί:
Η νέα κανονικότητα στις εταιρείες απαιτεί τη διαχείριση της ανθρώπινης εμπειρίας