Είναι γεγονός πως, καθημερινά, βρισκόμαστε μπροστά σε προκλήσεις, σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Προκλήσεις που άλλοτε τις θέτουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας και άλλοτε πηγάζουν από άλλα πρόσωπα του φιλικού, εργασιακού, κοινωνικού ή οικογενειακού μας περιβάλλοντος. Το θέμα, όμως, δεν είναι τόσο ο εντοπισμός της πηγής προέλευσης των προκλήσεων, αλλά ο αντίκτυπος που έχουν αυτές σε εμάς τους ίδιους και ο τρόπος με τον οποίο, εν τέλει, τις αντιμετωπίζουμε. Επί παραδείγματι, σε περίπτωση που αποδεχόμαστε μία πρόκληση, λόγω της ανάγκης μας να ικανοποιήσουμε μία εσωτερική μας αντίδραση ή της ανάγκης να αποδείξουμε στους άλλους ότι είμαστε ικανοί, αυτό που επί της ουσίας αποδεχόμαστε, είναι η ανάλωσή μας σε κάτι που επιδιώκει την κάλυψη της ματαιοδοξίας μας και τίποτα περισσότερο. Με λίγα λόγια, έχουμε κάνει μία λάθος επιλογή επένδυσης του πολύτιμου χρόνου μας, αντί να επιλέξουμε να επενδύσουμε αφενός τον χρόνο και αφετέρου την ενέργειά μας σε μία δράση που θα μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά σε έναν στόχο μας.
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί: