Η αυγή της ημέρας σας βρίσκει στο κρεβάτι, μέχρι που το ξυπνητήρι στις 8.30 π.μ. χαλάει τον απολαυστικό σας ύπνο, με τον βίαιο ήχο του να σας αναγκάζει να πατήσετε χωρίς σκέψη το snooze -παρόλο που έχετε υποσχεθεί ήδη αρκετές φορές στον εαυτό σας να σηκώνεστε νωρίτερα το πρωί και ας μην βρίσκεστε στο γραφείο κατά τη διάρκεια (και) αυτού του lockdown. Τελικά, τα αλλεπάλληλα χτυπήματα καταφέρνουν να σας σηκώσουν μετά βίας στις 10 π.μ. με εσάς να δίνετε άλλη μία υπόσχεση στον εαυτό σας: «Σήμερα θα κάνω όλα όσα άφησα χθες. Σήμερα θα είναι μία παραγωγική ημέρα».
Δυστυχώς, όμως, και σήμερα η ημέρα κυλάει όπως οι προηγούμενες με εσάς να βυθίζεστε στον καναπέ μπροστά στην τηλεόραση, κάνοντας τα άκρως απαραίτητα και αφήνοντας στα εκκρεμή, ό,τι θα θέλατε να είχατε πραγματοποιήσει λέγοντας στον εαυτό σας για να τον δικαιολογήσετε:
«Θα τα κάνω αύριο.»
«Γιατί να βιάζομαι, μήπως δεν έχουμε χρόνο;»
«Δεν πρόλαβα σήμερα.»
«Δεν έχω διάθεση να κάνω τίποτα».
«Αφού δεν θα έχει αποτέλεσμα, αφού κάθε ημέρα είναι ίδια.»
Μήπως βρίσκετε τον εαυτό σας στην παραπάνω περιγραφή; Σάς είναι οικεία αυτή η ημέρα, οι υποσχέσεις, οι επιλογές, οι προφάσεις, οι δικαιολογίες; Η αναβλητικότητα είναι μία συνήθεια, κι αν είναι κάτι που το βρίσκουμε και στους πιο πετυχημένους ανθρώπους (ίσως σε πολύ λιγότερο βαθμό από ό,τι στους υπόλοιπους), η περίοδος που διανύουμε την τρέφει, τη γιγαντώνει και μας αναγκάζει να κοιτιόμαστε στον καθρέφτη και να αναρωτιόμαστε γιατί ενώ θέλουμε να κάνουμε τόσα, δεν μπορούμε;!
Τί σας σταματά, λοιπόν;
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί:
Τρόποι να ξε-συνηθίσεις την αναβλητικότητα που αισθάνεσαι αυτή την περίοδο