Με φροντίζω άραγε; Με αγαπώ; Και πώς μου το δείχνω; Αν με φροντίζω, είναι μια συνειδητή επιλογή μου; Ή το κάνω απλά γιατί μιμούμαι τους άλλους ή γιατί αντιγράφω τις τάσεις της εποχής;
Όταν σκέφτομαι τη λέξη αυτοφροντίδα, θυμάμαι πάντα την ενημέρωση που παρακολουθούμε μέσα σε ένα αεροπλάνο για τη χρήση των σωστικών μέσων.
Αν ήμασταν στο αεροπλάνο με τα παιδιά μας, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης οι περισσότεροι θα θεωρούσαμε πως το να διαφυλάξουμε τα παιδιά μας και να τα προστατεύσουμε πρέπει να είναι προτεραιότητα. Άρα, αυτόματα θα πηγαίναμε να βάλουμε τη μάσκα οξυγόνου πρώτα στα παιδιά μας και μετά σε εμάς. Ωστόσο, πρέπει να γίνει το αντίθετο: Πρέπει πρώτα να εξασφαλίσουμε το οξυγόνο στον εαυτό μας και μετά στα παιδιά.
Αν σας ακούγεται σοκαριστικό, για σκεφτείτε: Πώς θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας, αν δεν είμαστε καλά εμείς οι ίδιοι; Πώς θα μπορούσαμε να σώσουμε τα παιδιά μας, αν δεν είμαστε υγιείς εμείς οι ίδιοι;
Αντίστοιχα, λοιπόν, πώς περιμένουμε να είμαστε καλά στην καθημερινότητά μας αν δεν φροντίζουμε τον εαυτό μας εμείς οι ίδιοι;
Πώς περιμένουμε να είμαστε καλά στις σχέσεις μας, συντροφικές, φιλικές, επαγγελματικές, ερωτικές, αν δεν είμαστε καλά με τον εαυτό μας, αν δεν νιώθουμε υγιείς, αν δεν φροντίζουμε εμάς τους ίδιους;
Και, τελικά, τι είναι η φροντίδα και η αυτοφροντίδα;
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί:
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΣ ΔΩΣΕΙΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ