Ας θυμηθούμε λίγο την περίοδο που τελειώναμε το πανεπιστήμιο και ήμασταν γεμάτοι όνειρα και φιλοδοξίες για το μέλλον μας, τότε που όλοι μας εύχονταν «καλή σταδιοδρομία». Πόσο εκτός πραγματικότητας φαντάζουν όλα αυτά τώρα. Θυμάμαι και στην δική μου εποχή ήταν δύσκολα να βρεις δουλειά, τώρα όμως είναι σχεδόν ακατόρθωτο όχι μόνο να βρεις εργασία, αλλά και να διατηρήσεις αυτή που έχεις. Στην εποχή της κρίσης λοιπόν, αυξήθηκε δραματικά η ανεργία σε όλες τις ηλικίες και μας επηρέασε όλους αυτό σε ψυχολογικό επίπεδο. Φυσικά όχι ότι δεν είχαμε ψυχολογικά θέματα πριν, απλώς όλη αυτή η κατάσταση τα έφερε στην επιφάνεια και τα μεγέθυνε. Το γνωρίζουμε όλοι από πρώτο χέρι πως αν είσαι χωρίς εργασία στην παραγωγική σου ηλικία είναι άδικο και σε πληγώνει, σε κάνει να νιώθεις άχρηστο μέλος της κοινωνίας, επειδή δεν μπορείς να προσφέρεις. Τι μπορούμε να κάνουμε για τη βελτίωση της ψυχολογίας μας;
Περισσότερα στο σύνδεσμο που ακολουθεί: